روانشناس ها ، روان پزشکها ، جامعه شناس ها ، انسان شناسها و متخصصین تعلیم و تربیت در مطالعات و بررسی های بیشمارخود به این نتیجه رسیده اند که عشق واکنش آموختنی و احساسی فرا گرفتنی است  . اینکه انسان چگونه دوست داشتن را می آموزد مستقیماً با توانایی یاد گیری او و به آنهایی که در محیط زندگی به او تعلیم می دهند و با نوع گسترش و پیچیدگی فرهنگ او رابطه دارد .

واقعیتهای مربوط به تاثیر یادگیری بر رفتار به ظاهر مسلم می نماید ، اما وقتی پای عشق پیش می آید حکایت دیگری است . آنچه مسلم می نماید بر رفتار اکثریت آدم ها یا هیچ اثری ندارد و یا اگر داشته باشد ، بسیار نا چیز است . رفتار اغلب ما به کونه ای است که گویا عشق آموختنی نیست بلکه خصوصیتی است که در هرآدمی به خواب رفته و در انتظار است تا در یک زمان رمز آلود آگاهی از درون بشکفد و به سطح آید . بسیاری از آدمها همه عمر را به  انتظار رسیدن این زمان صبر می کنند .  این سان به نظر می آید که بشتر ما آدمها از روبرو شدن با این حقیقت مسلم خوداری می کنیم که عمر خویش را در جستجو عشق می گذرانیم ، می خواهیم در عشق زندگی کنیم و می میریم بی آنگه هر گز حقیقتاً آنرا کشف کرده باشیم .

در میان ما هستند کسانی که عشق را ساختار رمانتیک و ساده لوحانه در فرهنگ ما می دانند . جمعی دیگر ، غرق در حال و هوای شاعرانه ، عشق را همه چیز می دانند ، گروهی دیگر ، اسیر تعصبات مذهبی با تاکید به تو می گوید که خدا عشق را وابستگی شدید عاطفی و احساسی به یک انسان دیگر و خیلی چیز های دیگر قلمداد می کنند .

اما گاه آدمها یی را می یابیم که هرگز عشق را مورد سوال قرار نداده اند چه رسد به آنکه تعریفش کنند . اینان به هر پیشنهادی برای اندیشیدن به عشق شدیداً اعتراض دارند . به چشم آنها عشق موضوعی برای تعمق نسیت . عشق را باید آزمود ، باید تجربه کرد . البته واقعیتی است که همه این برداشتها تا اندازه ای درست هستند ، اما این گمان که هر یک از آنها بهترین یا کاملترین برای عشق است ، ساده اندیشی است . پس هر آدمی عشق را با توجه به محدودیتهای خود تجربه می کند و به نظر نمی رسد سردر گمی و نقایص ناشی از آن را به فقدان دانش خویش از عشق نسبت دهد .

- هیچ کس نمی تواند چیزی را که مالک نیست ببخشاید . برای بخشای عشق باید عشق داشته باشی .

- هیچ کس نم تواند آنچه را نمی فهمد به دیگری بیاموزد ، برای تعلیم دوست داشتن باید عشق را بفهمی .

- هیچ کس آنچه راکه نیاموخته نمی داند ، برای آموختن عشق باید در آن زندگی کنی .

- هیچ کس در مقام تعریف از چیزی که تشخیص نمی دهد بر نمی آید ، برای تشخیص عشق باید پذیرای آن باشی .

- اطمینان کردن توام با تردید را مفهومی نیست . برای اعتماد به عشق باید به آن مومن شوی .

- هیچ کس نمی تواند آنچه را به آن تن نمی دهد بپذیرد . برای تسلیم شدن به عشق باید در مقابل عشق ضربه پذیر باشی .