سلام دوستان
عید سعید قربان رو به همه شما و همچنین شب یلدا که به بلند ترین شب معرفه تبریک می گم .

اما یه مسئله ای که چند روز فکر من رو مشغول کرده اینه ، چند روز پیش توی تلوزیون یک جانباز و ازاده صحبت می کرد و با اینکه بعد از 8 سال و اندی بعد از پیروزی انقلاب به ایران برگشته بود . ادامعه تحصیل می ده و  کمتر از 10 سال دکترای ارتوپدی خودش رو می گیریه . واقعا این موضوع ادم رو به فکر وادار نمی کنه ؟ وقتی صحبت  از جنگ و اسیر و شهید و ازاده  می شه خیلی از ما ها می گیم که خوب اون موقعه اگه ما هم توی اون شرایط بودیم همین کار رو می کردیم یا اینکه می گیم (می خواست نره جنگ نکنه اسیر یا شهید نشه و...) و لی گاهی فکر های ما واقعا به انحراف کشیده می شن چرا این اتفاقات می افته؟

 اگه کار اونها نبود من و شما نمی تونستیم اینجا باشیم  ، معلوم نبود کجا بودیم چی کار می کردیم . ولی خوبه که گاهی اوقات ما به این چیز ها هم فکر کنیم . و همین طور چند تا شهید توی دانشگاه ما دفن کردن و اینجا وظیفه من و شما دانشجو چیه ؟ تا حالا فکر کردین ؟ پس فکر کنید منتظر نتیجه فکر ها تون هستم